هوای تو

گم میشوم در کوچه های آشنا هم ردی نمانده از تو ، در افسانه ها هم حالا کجایی تا بپرسی حال من را ؟حالا کجایی تا بگویم رو به راهم ؟چشم تو باور کرده ، دیگر مال من نیست این دست های خسته ی از هم جدا هم از دست هیچ کس انگار کاری بر نیامداز دست های معجزه بخش خدا هم بی تو نفس تنگی مرا ، تا مرگ برده ستجای تو را حتی نمی گیرد ، هوا هم رد میشوم بی اعتنا از مردم شهر از چهره های یک زمانی آشنا هم این زندگی یک عمر با من دشمنی داشتای کاش میشد که اگر مُردیم ... با هم برچسب‌ها: رؤیا باقری هوای تو...